Gezeten in de sluimerende namiddag,
de hitte als warme lijm op onze lippen
de ogen gesloten, mijn hand op de jouwe, aarzelend
streelt de zon over onze ruggen en trekt schaduwen
langgerekt naar het rozige veld
De zomer is gekomen en we verdrinken
in elkaars gelach, in je ogen
de zachte twinkeling van schuld en onschuld,
alsof je zag dat ik zonder jou niet zou willen leven,
dat ik zonder jou de zon niet herkennen zou
