I miss you

I was always strong as long as we were a team
I crawled into somebody's heart who meant the world to me
love made me strong enough to be alone and set me free
but with my friends until the end is where I wanna be
with my friends until the end is where I wanna be

I don't need to
but I want to
sing with you
'cause I miss you
I don't need to
but I want to
sing with you
'cause I miss you

Nachtmerrie

Vannacht heb ik je opnieuw verzonnen.
Toen ik wakker werd lag je niet meer
ver naast me maar voelde ik
hoe warm je was.

En toen je opstond en je ontfermde
over croissantjes en koffie,
die ik lauw dronk, wat je
niet raar vond;

En me vroeg wat ik wilde gaan doen
vandaag, met jou, nu we
een hele dag samen
konden besteden;

En me vertelde dat ik er eigenlijk zo
mooi rommelig uitzag in de
ochtend, met een kus
op mijn voorhoofd;

zonk ik terug in de kussens en
mompelde iets als ‘binnen blijven’.
Eerst deze nachtmerrie
uit mijn hoofd verdrijven.

Berestom

Ik weet nog dat ik op een dag, het was koud en ik voelde me eenzaam, de deur opendeed en in het gezicht van een zoet lachende teddybeer keek, snel gevolgd door het grijnzende hoofd van de postbode. Ik voelde hoe de bloedvaten in mijn wangen zich verwijdden toen ik de beer van hem overnam en naast me op de grond zette. Tot heuphoogte reikte het overmatige vertoon van liefde maar liefst, en terwijl ik voor de zoveelste keer worstelde met het pennetje waarmee ik op het apparaat dat de postbode onder mijn neus duwde een krabbeltje moest zetten, kon hij het niet nalaten zijn wenkbrauwen op te trekken terwijl hij met zijn lippen kusgeluiden produceerde. Ik hoorde hem nog grinniken toen ik de deur vluchtig achter hem sloot.

Nog geen maand was ik weer alleen en ik had geen idee hoe ik mijn leven in goede banen ging leiden, maar ik was ervan overtuigd dat het me ging lukken. En daar was het dan, de beer die ik aan zijn oren de trap op sleepte, die stond voor alles wat ik op dat moment verafschuwde. Mannen, liefde, overgave, affectie, het hoefde voor mij allemaal even niet. Dat leek me ook uiterst logisch, gezien mijn kerel zich alweer in een nieuwe relatie had gestort. Ik probeerde het hele verhaal te relativeren door te hopen dat hij dan maar met het betreffende meisje ging trouwen ook, want het is toch echt minder erg om je vent te verliezen aan een meisje waar hij uiteindelijk ook mee trouwt, dan aan een willekeurige scharrel. Ik vreesde al langer dat zijn uiterlijk me zou opbreken: een knappe vriend is zoiets als een witte bank – vragen om problemen.

Nadat we uit elkaar waren belde ik de jongen die me nu de teddybeer stuurde. Hij pikte me op en we liepen samen naar een Italiaans restaurant in het centrum. We aten samen tiramisu en dronken sambuca aan de bar. Hoe meer we dronken, hoe emotioneler we werden en hoe meer onnozele details uit onze jeugd werden opgerakeld. En met al die alcohol achter de kiezen begonnen we het gevoel te krijgen alsof we heel veel gemeen hadden. Bij ons allebei speelde het snel volwassen worden een grote rol in onze jeugd, net als de desoriënterende afwezigheid van concrete seizoenen, het verlangen naar een leven met sneeuw en vuurvliegjes en musea waar je iets meer variatie treft. Toen een vriendin me achteraf vroeg of we ‘verder iets hadden gedaan’ keek ik haar onbegrijpend aan. Ze slaakte een gilletje en verklaarde dat dat bijzonder was, want situaties als die ‘lopen immers vrijwel altijd uit op seks’. ('Zo doen mensen dat. Ze gaan uit, worden dronken, praten, de een zegt dat de ander lekker ruikt, en dan gaan ze naar huis en gaan ze met elkaar naar bed.’) Ik staarde haar met open mond aan.

Pas toen ik met de teddybeer op bed zat begon ik me plotseling af te vragen of hij me inderdaad tekenen in die richting had gegeven. Maar ik weet dat het oppikken van seintjes valt binnen een grote berg cruciale dingen die ik nooit heb geleerd, zoals hoe je van een veelzeggende blik bij de tiramisu in bed belandt zonder dat iemand er raar van opkijkt. Soms krijg ik het idee dat er een heel communicatiesysteem bestaat van tekens en signalen en misschien zelfs geheime handdrukken dat helemaal aan me voorbij is gegaan. Dat de rest van de mensheid constant bij waterkoelers of in de rij voor de kassa naar elkaar staat te seinen of ze met elkaar naar bed willen, en zo ja, of het ze alleen om een leuke flirt gaat of dat ze denken dat het misschien wel iets kan worden. En dan loop ik er gewoon langs en weet van niets.

Shocking, eigenlijk.

Dhr. G.

Lieve onnozele jongen,

Ooit vroeg je me of ik het gevoel had dat de wereld aan mijn voeten lag. Ik heb allang niet meer het gevoel dat de wereld aan mijn voeten ligt, en ik twijfel of ik dat gevoel ooit daadwerkelijk heb ervaren. Ondanks mijn moeiteloos afgeronde studie, de interessante mensen die ik ontmoet en reizen die ik maak. Jij wel, kennelijk, en dat is mooi, bepaalde euforie is zo kostbaar dat er eigenlijk helemaal geen woorden voor zijn. Of beter gezegd, dat er geen woorden voor nodig zijn. Dat soort euforie kan zonder woorden.

Je vroeg me of ik me schuldig voelde. Ik antwoordde toen dat ik me niet schuldig voelde. Wat ook zo is. Ik voel me niet schuldig. Je was van het begin af aan al niet de man met wie ik zou trouwen, je zou nooit de vader van mijn kinderen worden, je lag nooit aan mijn voeten, ik had een zwak voor je, een groot zwak. Elkaar mislopen schept ook een band. Onnozele jongen, ik wil niet beweren dat ik van jou heb gehouden; misschien was dat feitelijk het enige wat ons bond, dat we er slecht in waren van elkaar te houden. Dat we dachten dat we van elkaar hielden en dat we die illusie wel prettig vonden, voor een tijdje.

Begeerd willen worden door een nog begeerlijker prins die mijn pad kruist, dat is waarschijnlijk de waarheid achter al het verdriet, getob, gesnotter, de waarheid achter al dat verlangen naar groots en meeslepend leven. Het oneindige en eeuwige verlangen naar de prins op het witte paard. Jij was de prins op het witte paard niet, jij was de rat op het hobbelpaard.

Het Theater van de Valse Hoop sluit zijn deuren.
Ik zal je missen, en omdat ik je zal missen zal ik je haten, maar tijd heelt. Een nieuwe liefde zal zich aandienen en hopelijk brengt diegene in jouw hoofd iets van geluk teweeg. Nog mooier en beter en groter geluk. Dat ik geen getuige wil zijn van dat geluk kun je mij niet kwalijk nemen.

Liefs.

Red design for satin heart

'Het was geen affaire of liefde maar achteraf gezien een amour fou, een vuurzee, die niet ophield te laaien tot het huis een smeulende puinhoop was.'