Vannacht heb ik je opnieuw verzonnen.
Toen ik wakker werd lag je niet meer
ver naast me maar voelde ik
hoe warm je was.
En toen je opstond en je ontfermde
over croissantjes en koffie,
die ik lauw dronk, wat je
niet raar vond;
En me vroeg wat ik wilde gaan doen
vandaag, met jou, nu we
een hele dag samen
konden besteden;
En me vertelde dat ik er eigenlijk zo
mooi rommelig uitzag in de
ochtend, met een kus
op mijn voorhoofd;
zonk ik terug in de kussens en
mompelde iets als ‘binnen blijven’.
Eerst deze nachtmerrie
uit mijn hoofd verdrijven.
1 opmerking:
Soms ben je verdrietig en denk je duurt dit zo nog lang. Dan ineens kan je met iemand lachen en lopen de tranen over je wang. Soms heel onverwacht schijnt de zon toch even fel. Juliemeisje, betere tijden komen wel.
Een R Goedemondt Fan
Een reactie posten