Ach, ik ben niet meer dan
boodschapper van onraad
als ik zijn huis bezoek. Mijn hoofd
kraakt, het pand rilt en ik zoek
mijn weg naar het bed waarin hij
moe gekruld ligt rond het duister.
Ik hang boven zijn hoofd en hij
luistert naar een ander lichaam.
Soms kom ik hem tegen en fluister
stil verlegen dat zijn onwetende lach
mijn hart verdrinkt; verdwaald leef ik in
een wereld die niet de mijne is.
Strange world
Geen opmerkingen:
Een reactie posten