Over straat zwalkend door de regen
uitgeblust zijn ogen nat zijn haar in pieken
en dalen over zijn voorhoofd gefronst
maar vastberaden met mijn huis als doel
vol slaap en welkom warmgekust
vertrokken in vredige werelden.
Hij klampt mijn hand in zijn schoot al
slapend lig ik stil verstijfd in zijn grijze
lege dromen terwijl de mijne zacht
ons donsfort kleuren staar ik weer in zijn
gesloten blik en lig ik wakker als ik waak
over restanten na een onweersbui.
Strange world
Geen opmerkingen:
Een reactie posten