Wat het is

"Af en toe denk ik dat ik alleen maar leef in jouw schaduw; een stukje van jouw leven waar niemand vanaf weet. Mensen die niet uit je leven verdwijnen, besef ik, zorgen vaak voor ongemak. Het beste is verdwijnen uit de levens van mensen en dan weer opduiken in de levens van andere mensen, voor wie alles nog nieuw is, voor wie de glans nog niet is vergaan, die nog de kracht hebben om in jouw goudverf goud te herkennen, om in je schorre stem het geluid van een operazanger te horen.

Het is een vreemd gevoel dat we door een plas water van elkaar gescheiden worden. Weet je wat het is? Elke liefde, zelfs de kleinste, begint met aandacht. Aandacht is de accu van het verlangen. Na ons afscheid trof het me plotseling: Alle woorden die ik heb gewogen en nooit heb uitgesproken kwamen terug, tientallen liefdesverklaringen, ongeschreven brieven, geschreven brieven die nooit zijn gepost, tranen die ik toch maar had ingehouden, beledigingen die ik toch maar had ingeslikt. Ik heb mijn leven niet geleefd, ik heb er formuleringen voor gezocht, formuleringen die niemand onberoerd moesten laten, die de werkelijkheid voor altijd zouden veranderen, maar die ik uiteindelijk toch maar niet had uitgesproken of alleen daar waar niemand ze kon horen. Liefde, en het herkennen ervan, komt daarmee op een wankel voetstuk te staan. In mijn ervaringen is er een dun scheidingslijntje tussen liefde en haat, trouw en ontrouw. Het zijn begrippen die er op een gegeven moment niet meer toe doen, of beter gezegd, het zijn begrippen die van betekenis veranderen. Misschien moet je om echt te kunnen leven de controle opgeven."