Het is niet dat ik het je weiger uit te leggen.
Jij bent zo’n man die van mij maar niet van mij is
die in mijn bed ligt maar er niet slaapt
je proeft mijn liefde niet, ik teer op vlagen
van wat ik ooit had en wat er kriebelde
als ik aan je dacht.
Kijk, ik wil je best een brief schrijven waarin
mijn woorden naar het topje van een boom klimmen
en schreeuwen dat ik van je hield, of dat nog doe,
en dat ik je eeuwigdurend strelen zou -
de herinneringen in mijn vingertoppen zouden
de patronen van je huid herkennen,
maar daar gaat het niet om.
Waar het om gaat: Ik was bij je toen je
niet thuis was en niet wist of je zou komen,
en dat ik niet gelukkig was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten