Toen jij je ogen opsloeg vanmorgen
je scherpe blik me wakker sneed
staarde ik, verward nog, in alle zorgen
die je blik me uit de doeken deed
Je sloeg de dekens open, zuchtend
en vluchtig kroop ik in je hart
niet eens de werkelijkheid ontvluchtend
maar liever samen dan apart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten